Wiele było i jest takich dziewczyn, które doświadzczyły handlu kobietami. I wydawać by się mogło, że jest to jeden z tysiąca problemów jakie mają miejsce w dzisiejszych czasach. Każdy z nas może powiedzieć: "Oczywiście jest to wielka tragedia. Takie dziewczyny miałe cięzkie chwile, ale pozbierają się z tego. Przecież życie toczy się dalej. Można sobie z tym przykrym doświadzczeniem poradzić". Flim "Masz na imię Justine" już w samym tytułem zwraca uwagę na to, że problem jest złożony. Po pierwsze: to nie jest chwila. Dla tych dziewcząt, do których zalicza się Mariola Szymańska, bycie prostytuką bez żadnych właściwie przyczyn to cała wieczność. Po drugie: ze świadomością, że się przeżyło pewien okres swego życia w ten sposób, nie mogą sobie częstoi poradzić do końca życia. Moim zdaniem sprzedanie niczego nieświadomej dziewczyny jako prostytutki jest najobrzydliwszą i prawie że najgorszą zbrodnią. Pod koniec filmu zaś można stwierdzić, że złoczyńca został ukarany. Co z tego? Znowu w tym, że Mariola poszła do więzienia, objawia nam się niesprawiedliwość społeczna. Nie sugeruję tutraj że śmierć dla Artura była sprawiedliwą karą. Ale po co karać tą dziewczynę? Tyle zła z różnych stron, a to nie jest fikcja. Takie historie naprawdę się zmieniają. Konkluzując stwierdzam, że Mariola przeżyła coś, na co nie ma terminu w słowniku. Bo to nie jest nawet wielka trauma. To, co się wydarzyło i fakt, że głównej bohaterce odebrano cały jej światopogląd, charakter i osobowość, potwierdza, uważam, moj pogląd że niniejszy film ukazał zwykły problem jako wielki dramat, kończący się śmiercią duchową.

poszukiwacz